Trudność życia

Wspominając chwile tak cudowne leząc na łóżku, płaczesz... nie masz już nic. Nawet nadzieja która tworzyła w twoim serduszku jasna poświatę, zgasła. Myślisz co było... a było tak pięknie.

Chwile uciekają i czekasz aż zapomnisz, aż w końcu rozum przejmie gore nad uczuciami i powie dość. Wybaczysz to milczenie, wybaczysz brak tej jedynej osoby, którą tak szybko w serduszku ugościłeś. Wybaczysz te łzy wylane nocami i te rany zakrwawione ale... jednak nie zapomnisz bo KOCHASZ !!!