ZACZAROWANY ŚWIAT

Już tak czasem w życiu bywa, że 2 serca los rozrywa i miłości szansy nie da, bo rozsądku słuchać trzeba .
I żyjemy codziennością, no bo przecież żyć nam trzeba Udajemy ignorantów...??? JUŻ CI NIE UCHYLĘ NIEBA !!!

Wpis ten dedykuje dziewczynkom z ekipy Estońskiej, którą jutro wraca. Dziś troszkę na smutno będzie.
  Byłyśmy tu prawie trzy miesiące... Przeżyłyśmy tu chwile wspaniale, często śmieszne. Chwile w których bolały nas brzuchy od chichotu. Przeżyłyśmy chwile radości, smutku, złości gniewu. Niejednokrotnie boczyłyśmy się na siebie ale ciągle byłyśmy razem. Skazane na siebie szłyśmy na śniadanie, do pracy, do sklepu, dosłownie wszędzie razem.... mile skazane na siebie. A teraz czeka nas nieuniknione czyli rozstanie. Bedzie żal, będą łzy, które już dziś było widać. Jutro będzie jeszcze gorzej... pakując się do autokaru każda z nas będzie myśleć o tym co przeżyłyśmy tu razem. Bedzie czegoś brakować i choć zadowolenie na twarzy powracających będzie niewątpliwie widoczne, każda w serduchu będzie myśleć ze.. to już koniec. My, które tu zostajemy, będziemy rozdarte na dwie części. Jedna będzie chciała wracać z wami...cieszyć się powrotem do rodzin mężów chłopaków , dzieci, do domu po prostu a druga... szczęśliwa ze tu zostaje jeszcze na chwil kilka... jednak nie będzie już tak jak wcześniej. Nie będzie takiego śmiechu, takiej złości, takiego gniewu, takiej zabawy. Nie będzie pani P. z "bandiduta" i pani M. blokierki ... Nie będzie "Bolca", " Chickena", "Komara", nie będzie krzyków, wrzasków i w ogóle jakaś pewnie cisza zapadnie na karuzeli.... te 3 tyg będą tylko istnieniem nie życiem. Teraz, mówiąc za siebie ... BĘDĘ TĘSKNIĆ. Strasznie przywiązałam się do Was. Do plotek, bojek na palarni i całej wspanialej reszty.... początki tu były ciężkie ale zakończenie zalane łzami okazuje się być gorsze niż myślałam. Będę mile was... nas wspominać. Teraz to byle do końca a Wam życzę szczęśliwej podróży. .. reszta pozostających tutaj..... w tym ja.. niech porostu przetrwa i... szczęśliwych, wysokich lotów dla nas za 3 tyg...

Pokonując ból który zagnieździł się w sercu, który nie dawał spokoju, który zamykał wszystkie wyjścia ewakuacyjne możemy natrafić na coś czego nie zauważaliśmy od lat Na coś co być może już tkwiło dawno dawno w Tobie tylko potrzeba było Ci impulsu, malej pomocy losu by to dostrzec.
  Spoglądając wstecz.... widzisz co straciłaś a co mogłaś zyskać... zyskujesz szacunek do swojej osoby, wdzięczność za to co zrobiłaś dla niego, zyskujesz miłość i słowo kocham a sex ??? Sex jest ważny ale nie przebija przytulenia, pocieszenia w trudnych chwilach, czułych slow o każdej porze dnia i nocy.. a straciłaś...???? Hmmm... co straciłaś ??? Niepewność, walkę o związek, o miłość, straciłaś brak wdzięczności ... cóż z tego ze zamknięta w niebezpiecznej klatce zwana porywem serca,walczyłaś o nieosiągalne.?? bądź optymistka - patrz w przyszłość a takiej nie było... wiec czemu żałować czegoś co było niczym skoro możesz zyskać coś co jest wszystkim ??? Co było... co jest tak na prawdę całym Twoim światem. ??? Kochaj zatem i walcz o miłość, która niesie ci radość a nie same rozczarowania. Ryzykuj, żyj, kochaj ale tylko z wzajemnością inaczej... nie zawracaj sobie głowy... miłości nie da się nauczyć drugiej osoby... Kocha się ot tak... za zalety ale tez i wady... i jeśli pisani jesteście sobie, proponuje zaryzykować i skoczyć w przepaść a spadochron na pewno się rozłoży. Post ten dedykuje osobie, która wspiera tęskni i kocha, która myśli i czuje, która pragnie bliskości emocjonalnej i fizycznej i która wie czego chce od życia i dedykuje tez ludziom którzy tego nie znają bądź nie umieją odnaleźć. W sobie i swoim skamieniałym sercu.

Czasami takie wyjazdy wychodzą nam na dobre. Człowiek dowiaduje się wiele rzeczy o sobie. Spostrzega coś czego nie widział do tej pory. Czas spędzony z obcymi a jakże teraz bliskimi osobami okazuje się owocny w nowe doświadczenia i przemyślenia. Taka "obca" Ci osoba prędzej powie Ci prawdę i ukierunkuje Twój tok myślenia tak by szedł on po prostej. W tym otóż momencie, muszę podziękować jednej Wiedźmie że powiedziala mi cos ... co wyszlo jak narazie mi na dobre i mam nadzieje ze moje sny w koncu sie spelnia.
zdala od rodzinnego kraju nasza osobowosc tak naprawde zamknieta jest w jakiejs skorupie ... Wychodzi z nas demon wolnosci. Nie dajmy mu zawladnac swoja osoba !! Skutki tego moga byc tragiczne sa tez wrecz odwrotne przypadki i nie wiem ktore są w sumie lepsze... ??? Anioly czy demony ??? Nie mnie osądzać ...
Z tego miejsca pozdrowie te moje demonki i aniolki z mojej ekipy To tyle jesli chodzi o dzisiejszy poranek

Byc może jest to czas na następne przemyślenia.. słucham właśnie zespołu Whitesnake... pięknie graja.. tak jak lobię ..... wspomnienia z Polski wracają... już jakby zamazane już niedługo zaraz wracamy Zanim to nastąpi pookładajmy trochę fakty... tęsknota straszna Tak daleko od domu potrzeba mieć kogoś kto będzie Cie wspierał... i wiesz ze gdy wrodzisz do hotelu z pracy ta osoba czeka na Ciebie z niecierpliwością... ze Cie nie zostawi ... nie potrzebni są nam pseudo przyjaciele którzy pojawiają się tylko wtedy jak jest dobrze i tylko wtedy są gdy sami tego chcą... potrzebni są tacy ludzie którzy w Twoich chwilach załamania PO PROSTU są !!! I tego sie trzymajmy... WYBIERAJMY ROZWAŻNIE LUDZI KTÓRZY OBOK NAS SA... ludzi którzy pozwolą nam przetrwać